VIIա դասարանում «Առնչություններ եռանկյան կողմերի միջև» թեմայով բաց դաս էր կազմակերպել մաթեմատիկայի ուսուցչուհի Գ. Բաղրամյանը: Դասի նպատակն էր`
- ամրապնդել աշակերտների գիտելիքները, ունակություններն ու հմտություննեը եռանկյան կողմերի և անկյունների միջև առնչությունները կիրառելիս,
- զարգացնել ուշադրությունը, տեսողական հիշողությունը, տրամաբանական և պատկերային մտածողությունը, ինչպես նաև անծանոթ իրավիճակներում արագ կողմնորոշվելու ունակությունները,
- ցույց տալ խմբային աշխատանքի առավելությունները,
- դաստիարակել համագործակցելու կուլտուրա, ստեղծել առողջ մրցակցության մթնոլորտ,
- մեծացնել հետաքրքրությունը առարկայի նկատմամբ:
Դասի սկզբին ուսուցչուհին բանավոր հարցման միջոցով ամփոփեց տեսական թեման, հետո դասարանը երեք խմբի բաժանվեց և հարցաշարեր առաջադրվեց: Հարցաշարերը կազմված էին հետևյալ բաժիններից`
- շարունակել նախադասությունը,
- արդյոք ճիշտ է պնդումը,
- գտնել սխալը:
Յուրաքանչյուր խումբ մյուս երկուսի համար խնդիր էր պատրաստել :Այդ խնդիրները առաջադրվեցին բոլոր խմբերին և ձեռնամուխ եղան դրանց լուծմանը: Բոլոր խնդիրները ճիշտ լուծվեցին բացառությամբ որոշ թերությունների, որոնք ուղղվեց ուսուցչի կողմից: Այնուհետև խմբերը ստացան խաչբառեր, որոնց լուծման արդյունքում սովորողները ստացան Ռենե Դեկարդի «Եթե մտածում եմ, ուրեմն գոյություն ունեմ» աֆորիզմը: Հետաքրքիր անակնկալ էր գործնական աշխատանքը . յուրաքանչյուր խմբին բաժանվեց հավասար երկարության ձողիկներ և հանձնարարվեց դրանցով պաստրաստել չորս եռանկյուն: Սովորողները, միմյանց հետ խորհրդակցելով, կարողացան իրադրության ելքը գտնել: Խմբերը կատարեցին անդրադարձ, գնահատեցին խմբի անդամներին` հաշվի առնելով գործընկերների կարծիքները: