 
Դասն իր բնույթով սովորական չէր: Այն նվիրված էր մեզ համար ամենաթանկ էակներին` մայրերին: Դասի առանցքն էր կազմում Բորիս Եմելնովայի «Мамины руки» պատմվածքը: Ուսուցչուհին պահանջեց, որ աշակերտները լինեն ուշադիր և կատարեն ճիշտ եզրահանգումներ, քանի որ թեման շատ ուսանելի է ու դաստիարակչական:
Դասը սկսվեց համանուն ֆիլմի դիտումով: Աշակերտները համեմատեցին ֆիլմից ստացած տպավորությունները պատմվածքի հետ: Ընթերցեցին ընտրված հատվածները: Ուսուցչուհին հարցերուվ բացահայտեց սովորողների վերաբերմունքը պատմվածքի հերոսուհու` Մաշայի վարքագծին: Հնչեցին բավականին հետաքրքիր քննադատական ու կարծես արդեն ձևավորված համոզմունքներից բխող կարծիքներ: Կատարվեց բառային աշխատանք «руки» , «белоручка» բառերով:
Իմաստավորման փուլում սովորողները հատվածներով պատմեցին, իսկ հետո, ստեղծագործաբար փոփոխելով պատմվածքի սյուժեն, դերային կատարումներով բեմադրեցին այն, որին հաջորդեց ուսուցչուհու հետ համատեղ մայրիկի, տատիկի ու Մաշայի միջև դրսևորված փոխհարաբերությունների վերլուծական գծապատկերի կազմումը:
Անակնկալ էր աշակերտների ձեռքով պատրաստած մաղթանքներով լի բացիկների վահանակը` նվիված մայրիկների տոնին: Որից հետո դիտեցին ուսուցչուհու պատրաստած անակնկալ շնորհանդեսը` երեխաների ու մայիկների համատեղ նկարներով:
Դասի բոլոր փուլերում ուսուցչուհին, ելնելով դասի նպատակներից, իրականացնում էր տարբեր բնույթի բառային աշխատանքներ, իսկ կշռադատման փուլին համարժեք տրվեց հանձնարարություն . ավարտել «Ես արդեն գիտեմ…» արտահայտությունը:
Դասն ավարտվեց հայ գրողների մայրական թեմայով բանաստեղծություններով :
Մայրության ու գեղեցկության տոնին նվիրված այս դասն իսկապես արտասովոր էր` հուզական, դաստիար
ակչական ու գեղարվեստական առումներով: | 
